آبسهٔ مقعد
آبسهٔ مقعد
آبسهٔ مقعد یا آبسه آنورکتال عبارت است از بروز آبسه و تجمع چرک ناشی از عفونت در ناحیه اطراف مقعد و راست روده. این بیماری در مردان و در کسانی که مبتلا به بعضی بیماریهای گوارشی هستند بیشتر دیده میشود. این آبسه ممکن است درست در ناحیه سوراخ مقعدی یا به طور عمقیتر در جدار راست روده تشکیل شود. تورم (در آبسههای سطحی)، درد به هنگام لمس راست روده، درد ضرباندار، تب و دیگر علایم جدیتر در مورد آبسههای عمقیتر و درد به هنگام اجابت مزاج از نشانهای این بیماری هستند.
دلایل
باکتریهای شایع مثل استافیلوکوک و اشرشیاکولی شایعترین علل هستند. گاهی عفونتهای قارچی باعث بروز این آبسه میشوند.
عوامل تشدیدکننده بیماری
افراد مبتلا به بیماری گوارشی
تزریق برای درمان بواسیر داخلی
آسیب ناشی از نوک وسیله تنقیه
زخم ناسب ار دفع پوسته تخممرغ یا استخوان ماهی
جسم خارجی
بواسیر بیرونزده
علائم و نشانه ها
درد شدید در ناحیه پری آنال، شایع ترین شکایت این بیماران می باشد. راه رفتن، نشستن، سرفه کردن و زور زدن باعث شدت یافتن درد می شود. آبسه های پری آنال (آبسه ی اطراف مقعد) گاهی با تب و سپتی سمی خود را نشان می دهند و گاهی باعث احتباس ادراری می شوند.
آبسه در صورتی که در فضای اینتراسفنکتریک محدود بماند فقط ایجاد درد شدید خواهد کرد. ولی اگر به سمت پایین انتشار یافته و به فضای پری آنال راه پیدا کند می تواند علاوه بر درد، تورم و توده قابل لمس و مشاهده نیز در کنار آنوس ایجاد کند. آبسه می تواند با سوراخ کردن اسفنکتر خارجی به فضای ایسکیورکتال وارد شود و یا به فضای سوپرالوتور وارد گردد. آبسه های سوپرالواتور حتی می توانند علائم شکم حاد ایجاد نمایند. آبسه معمولاً بر اساس علائم بالینی و معاینه قابل تشخیص می باشد. در صورت هر گونه تردید می توان بیمار را به طور دقیق زیر بیهوشی معاینه کرد و از نقاط مشکوک آسپراسیون انجام داد.
درمان
آبسه های پری آنال (آبسه ی اطراف مقعد) باید بلافاصله بعد از تشخیص، درناژ شوند. تاخیر در تخلیه آبسه موجب افزایش اثرات تخریبی آن و حتی سپتی سمی می شود. در صورت عدم جراحی به هر حال آبسه از یک ناحیه سرباز خواهد کرد. ولی حسن تخلیه از طریق جراحی این است که اولاً احتمال سپتی سمی کاهش می یابد و ثانیاً محل تخلیه آبسه را جراح انتخاب می کند، ولی اگر آبسه، خودش سرباز کند ممکن است از یک محل نامناسب سرباز کند. این مسئله اهمیت دارد چون مشخص شده است 50% آبسه های پری آنال چه از طریق جراحی تخلیه شوند و یا خودشان سرباز کنند، در هر حال نهایتاً تبدیل به فیستول خواهند شد اما در صورت تخلیه جراحی، جراح از نزدیکترین محل به آنوس، آبسه را تخلیه می کند تا در صورتی که فیستول ایجاد شد طول آن کوچکتر باشد ولی اگر فیستول خودش تخلیه شود تضمینی در مورد محل تخلیه آن نیست و ممکن است فیستولی که ایجاد می شود طول زیادی داشته باشد.
گفته می شود در صورتی که در کشت ترشحات آبسه، میکروب های روده ای رشد کنند شانس ایجاد فیستول بیشتر می باشد. ولی اگر میکروب های پوست مثل استافیلوکک طلایی رشد کند شانس ایجاد فیستول کمتر می باشد. در آبسه های پری آنال احتمال عود آبسه در همان محل وجود دارد و این احتمال در مورد آبسه های ایسکیورکتال بیشتر است.
محل انسزیون آبسه دوخته نمی شود و باز گذاشته می شود تا به تدریج حفره آبسه بسته شود. در این مدت بیمار باید روزانه چند بار در لگن آب گرم بنشیند و طوری پانسمان نماید که گاز داخل حفره گذاشته شود تا انسزیون بسته نشود. معمولاً بعد از درناژ، نیاز به تجویز آنتی بیوتیک نیست مگر آنکه سلولیت گسترده وجود داشته باشد و یا بیمار ضعف ایمنی داشته باشد و یا دچار دیابت و یا بیماری دریچه ای قلب باشد.
اگر آبسه مقعدی به موقع درمان نشود چه عوارضی ایجاد می کند؟
عدم درمان به موقع این بیماری باعث می شود که علائم عفونت گسترش پیدا کند و عفونت در بدن پخش شود. در صورت شدید شدن این عارضه نیاز به برداشت بافت های مرده در اطراف محل آبسه به میزان زیاد است و در افراد مسن و افراد مبتلا به بیماری قند خون یا افرادی که توان جسمی کمی دارند، می تواند خطر جانی هم داشته باشد.
نظر بدهید