هلیکو باکتر پیلوری
هلیکو باکتر پیلوری
آشنایی با هلیکوباکتر پیلوری
هلیکوباکتر پیلوری یک باسیل گرم منفی خمیده است که در لابلای مخاط معده و گاهی دئودنوم و مری زندگی میکند. این باکتری به هیچ وجه جزء فلور طبیعی نبوده بلکه در افراد آلوده ایجاد التهاب مزمن سطحی و منتشر در معده میکند.
|
|
خصوصیات بیو شیمیایی این باکتری تولید آنزیم اوره آز است. انتقال بیماری معمولا” از طریق مدفوعی - دهانی صورت میپذیرد. زیرا شیوع این باکتری در افرادی که از لحاظ بهداشتی در سطح پایین هستند یا در کسانی که به طور جمعی زندگی میکنند بیشتر است. شیوع هلیکوباکتر در درجهی اول به سن و منطقهی جغرافیایی وابسته است. همچنین شیوع آن در مردان و زنان یکسان است.
هلیکوباکتر قادر است در مخاط معده یعنی جایی که بسیاری از باکتری ها قادر به ادامهی زندگی نیستند زنده بماند. اما زمانی که اسیدیتهی معده کاهش مییابد باکتریهای دیگر قادر به ادامهی زندگی هستند دلیل آن شاید رقابت با سایر باکتریهاست. تشخیص بر اساس رادیولوژی، آندوسکوپی، تست اوره آز و تاریخچهی بیماری صورت میگیرد. اما این روش ها وقتگیر و گاهی تهاجمی و حساسیت آن کاملا” مشخص نیست. اما روش الایزا با مشخص کردن آنتی بادی های اختصاصی این مشکل را از بین برده است؛ به طوری که با یک روش غیر تهاجمی و در یک زمان کوتاه میتوان به نتایج دلخواه دست یافت.
بررسیهای گوناگون؛، وجود آنتی بادی علیه هلیکوباکتر و بیماری معده را به اثبات رسانده است. رابطهی مشخصی بین تراز سرمی آنتیبادی IgM و بافت های بالینی وجود دارد به طوری که افزایش تراز سرمی ایمونوگلوبولین در گاستریت حاد دیده میشود. این آزمایش به عنوان یک تست غربالگری سریع و همچنین در تشخیص زودرس عفونت هلیکوباکتر بسیار مفید است، زیرا پاسخ ایمنی غالبا” قبل از علائم بالینی بروز می کند.
تفسیر نتایج
با توجه به نتایج به دست آمده بیمار را به سه گروه تقسیم میکنند.
۱ - نمونههای منفی کمتر از ۲۰ ، که در این مرحله به بیماران توصیه میشود در صورت وجود علائم، به جهت اینکه در مراحل اولیه نتایج اولیه ممکن است منفی باشد آزمایش به فاصلهی چند روز تکرار شود.
۲ - نمونههای مشکوک با میزان ۲۰ تا ۳۰ که تکرار آزمایش به فاصلهی چند روز توصیه میشود. در صورت جواب مشکوک مجدد اندازهگیری آنتیبادی ضد این باکتری به روش های دیگر پیشنهاد میگردد.
۳ - نمونهی مثبت بالاتر از ۳۰ که بیمار ممکن است مبتلا به هلیکوباکتر باشد اما لزوما نشانگر وجود بیماری نیست.
با توجه به اینکه شیوع بیماری به منطقهی جغرافیایی و وضع اقتصادی بستگی دارد پیشنهاد میگردد در هر منطقه مقادیر نرمال با توجه به شیوع بیماری در نظر گرفته شود.
شیوع میکرب «هلیکوباکتر پیلوری» در ایران بیشتر از ۷۰ درصد است. این باکتری از انسان به انسان و از راه دهانی – مدفوعی قابل گسترش است. به عبارت دیگر این باکتری از فرد آلوده و از طریق مدفوع منجر به آلودگی آب و مواد غذایی شده و در صورت مصرف مواد غیر بهداشتی و آب آلوده به افراد دیگر منتقل میشوند.
بعد از ورود این باکتری، مخاط معده تحلیل و منجر به بیماریهای مختلفی از جمله زخمهای گوارشی و سرطان معده میشود.
طبق بررسیهای انجام شده وجود این باکتری در ۸۰ درصد بیماران زخم اثنیعشر، ۶۰ درصد بیماران زخم معده و در ۷۰ درصد سرطانهای معده محرز است.
با روشهای آندوسکوپی، نمونهبرداری از مخاط معده، روشهای غیر تهاجمی چون انجام تست تنفسی اوره با بررسی هوای بازدمی افراد، بررسی آنتیبادی بر علیه باکتری در خون افراد و انجام آزمایشات تخصصی بر روی مدفوع، میتوان از وجود این باکتری در سیستم گوارشی فرد مطمئن شویم.
نحوه مقابله با هلیکوباکتر پیلوری
از بین بردن عفونت هلیکوباکتر پیلوری بر خلاف اکثر عفونت ها، بسیار مشکل می باشد و برای این کار لازم است که چندین دارو و به طور همزمان مصرف شود. دلیل این امر آن است که این عفونت در مخاط معده برای خود پناهگاه های ویژهای درست میکند که اکثر داروها نمیتوانند به آن نفوذ نمایند.
گفته شده است که در طی ۱۰ سال گذشته، انواع مختلفی از درمان های دارویی معرفی شده است که اگر آنها به طور صحیح مصرف می شدند، حدود ۹۰ درصد افرادی که از آنها استفاده کردهاند از دست این عفونت خلاص میشدند. شایعترین نوع درمانی که امروزه در بریتانیا تجویز میشود، استفاده از سه نوع دارو به مدت یک هفته میباشد. دو نوع از این داروها آنتیبیوتیک می باشند و داروی سومی، یک داروی متوقف کننده قوی ترشح اسید معده (مثل داروی اومپرازول) میباشد.
اکثر درمان هایی که امروزه برای از بین بردن عفونت هلیکوباکتر پیلوری به کار میروند بیخطر هستند و فقط ممکن است مشکلات جزئی ایجاد نمایند، اما بعضی از آنتیبیوتیک ها میتوانند باعث تهوع، استفراغ و یا اسهال شوند. کامل کردن دوره درمان همانگونه که پزشک تجویز مینماید، از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا شایعترین علت عدم موفقیت در درمان، عدم مصرف داروها به طور مناسب میباشد.
بعد از اینکه دوره درمان به پایان رسید، برای اینکه ببینیم که آیا عفونت هلیکوباکتر پیلوری ریشهکن شده است، باید یک آزمایش انجام دهیم (معمولاً آزمایش تنفسی اوره). حدود ۱۰ درصد افراد نیاز خواهند داشت که درمان را دوباره تکرار کنند، زیرا در درمان اول، عفونت هلیکوباکترپیلوری از بین نرفته است. گاهی اوقات حتی با چندین بار تکرار در درمان نیز عفونت از بین نمیرود. در چنین مواردی معمولاً از درمان های مختلف استفاده می شود. خیلی به ندرت ممکن است فردی که با درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری را ریشهکن کرده است دوباره به این عفونت دچار شود.
اگر بعد از درمان موفقیتآمیز در ریشهکن کردن هلیکوباکتر پیلوری، علایم بیماری باز هم باقی ماندند، ممکن است این علایم به علت چیز دیگری ایجاد شده باشند.
کمک به موفقیت درمان
داروهایتان را دقیقاً همانگونه که پزشک یا داروسازتان به شما آموزش می دهد مصرف کنید. مصرف داروها ممکن است باعث شود که شما برای مدت زمان کوتاهی احساس کنید که حالتان بدتر شده اما باید بدانید که این بهترین راه برای کشتن تمام باکتری های هلیکوباکتر پیلوری و ممانعت از برگشت زخم است. پرهیز از کشیدن سیگار و عدم مصرف مسکن هایی مانند آسپیرین و داروهای مشابه می تواند به بهبود زخم و جلوگیری از برگشت آن کمک کند.
نظر بدهید